egzamin
poszperalem w google i znalazlem takie cos na forum gw04
Polityka społeczna i system ubezpieczeń
I Podstawowe kierunki polityki społecznej w zakresie zabezpieczenia społecznego obywateli.

Polityka społeczna definicja; polityka społeczna to szeroko pojmowane działania państwa skierowane do różnych grup społecznych celem zabezpieczenia ich potrzeb materialnych i niematerialnych w różnych sferach życia.
Obejmuje następujące zagadnienia:
1. Ubóstwo które należy rozumieć jako brak środków do życia i możliwości zaspokojenia nawet podstawowych potrzeb.
2. Bezrobocie
3. Problemy rodziny
4. Sprawy mieszkaniowe
5. Bezdomność
6. Niepełnosprawność
Polityka społeczna zajmuje się również zagrożeniami społecznymi w tym patologiami.
Polityka społeczna powstała na przełomie XVIII i XIX wieku a jej twórcą był CHARLES FOURIER. W działalności państwowej polityka społeczna pojawiła się za czasów Bismarcka w Prusach czyli nauce Niemieckiej. Powstanie polityki społecznej w Polsce należy łączyć z działalnością Staszica a 1921 roku powstał w Warszawie Instytut Gospodarstwa Społecznego. W związku z pojawieniem się polityki społecznej pojawił się problem czy człowiek powinien dbać sam o siebie i sam zaspokajać swoje potrzeby zgodnie z założeniem że zaangażowanie państwa działa antymotywacyjnie (koncepcja liberalna) czy też może i powinien liczyć na pomoc państwa a jeżeli tak to w jakim zakresie ; pełnym czy ograniczonym (koncepcja humanitarna inaczej opiekuńcza albo jeszcze inaczej socliberalna).
Polityka społeczna ma charakter perspektywiczny i wkracza w coraz to różne sfery tj. politykę zatrudnienia i płac, politykę mieszkaniową , oświatową, kulturalną, ludnościową, rodzinną, organizacji i wypoczynku, ochrony środowiska, prewencji i zwalczania patologii społecznej. Wszystkie te działania są związane z realizacja polityki gospodarczej państwa albowiem stanowią część jego wydatków. Należy również podkreślić znaczenie działania różnego rodzaju organizacji społecznych m.in. chodzi o: Rada społeczno Gospodarcza ONZ, Międzynarodowa Organizacja Pracy JUNESCO, Międzynarodowy Bank Odbudowy i Rozwoju, Światowa Organizacja Zdrowia JUNICE (Agenda zajmuje się udzielaniem pomocy dzieciom), Centrum Narodów Zjednoczonych ds. osiedli ludzkich inaczej nazywa się to Habitan z zakresu prawa międzynarodowego należy wskazać na następujące akty prawne:
Karta Narodów Zjednoczonych 1945 rok
Powszechna Deklaracja Praw Człowieka 1948 rok
Europejska Karta Społeczna 1961 rok
Zrewidowana Europejska Karta Społeczna 1992 rok
Europejski Kodeks Zabezpieczenia Społecznego 1964 i 1990
Europejska Konwencja o /zabezpieczeniu społecznym 1972 rok
Europejska Konwencja o Statusie Prawnym Pracowników 1977 rok
Europejska Karta Samorządu Terytorialnego 1985 rok
Polityka Unijna w zakresie polityki społecznej dotyczy w szczególności waruków pracy, zakazu dyskryminacji, prawa pobytu, swobodnego przepływu pracowników, równouprawnienia kobiet i dostępu do informacji.

II Podstawowe źródła prawa w zakresie zabezpieczenia społecznego

1. Deklaracja filadelfijska 1944 rok Deklaracja filadelfijska stanowi potwierdzenie zasad na których swoją działalność opiera Międzynarodowa Organizacja Pracy
Podstawowymi zasadami są:
1. Praca nie jest towarem
2. Wolność słowa stowarzyszeń mają charakter zasadniczy dla trwałego postępu.
3. Nędza gdziekolwiek stanowi zagrożenie dla dobrobytu
4. Wojna przeciwko niedostatkowi powinna być wprowadzona z nieubłagana siłą w każdym kraju oraz przez ciągły i zgodny międzynarodowy wysiłek w którym przedstawiciele pracodawców łączą się w swobodnej dyskusji i demokratycznej decyzji w celu promowania powszechnego dobrobytu. Międzynarodowa Organizacja Pracy zobowiązała się do popierania w innych krajach programu które maja na celu osiągnięcie pełnego zatrudnienia podniesienia standardów życia, zatrudnienie pracowników w zawodach których odnajdują satysfakcję w pełni wykorzystują swoje umiejętności i przez to dając największy wkład do wspólnego dobrobytu. Osiągnięcia zabezpieczenia jako środków do osiągnięcia celu z uwzględnieniem możliwości szkolenia i przemieszczania się włączając w to migrację z powodu pracy, osiągnięcia polityki dotyczącej płacy i zarobków godzin pracy i innych warunków pracy obliczonych na zapewnienie sprawiedliwego podziału owoców postępu dla wszystkich oraz minimalnego wynagrodzenia dla wszystkich zatrudnionych, osiągnięcia efektywnego korzystania z prawa do rokowań zbiorowych w celu ciągłego ulepszania efektywności produkcji i współpracy pracowników z pracodawcami przygotowaniu i stosowaniu zamierzeń społecznych i gospodarczych, osiągnięcie poszerzenia działań w zakresie zabezpieczenia socjalnego aby zapewnić podstawowe dochody wszystkim którzy tego potrzebują oraz wszechstronnej opieki medycznej, osiągnięcie właściwej ochrony życia i zdrowia pracowników we wszystkich zawodach osiągnięcie środków dla ochrony dzieci i macierzyństwa, osiągnięcie środków dla właściwego wyżywienia mieszkania możliwości odpoczynku i kultury oraz osiągniecie zapewnienia równości w kształceniu się i możliwości zdobywania zawodu.
2. Konwencja nr 102 Międzynarodowej Organizacji Pracy dot. Minimalnych norm zabezpieczenia społecznego z 1952 roku.
Zgodnie z częścią 5 konwencji państwa które są związane z konwencja powinny zapewnić osobom chronionym udzielanie świadczeń na starość. Ochrona powinna obejmować stan przeżycia ponad ustalony wiek który nie powinien przekraczać 65 lat. Wyższy wiek może być ustalony wiek może być ustalony przez właściwe władze ze względu na zdolność do pracy osób starszych w danym kraju. Przepisy krajowe mogą przewidywać że osobom które miałyby prawo do świadczeń można zawiesić ich wypłatę jeżeli są zatrudnione za ustalonym wynagrodzeniem lub można im obniżyć pobierane świadczenie jeżeli ich zarobki lub inne dochody przekraczają ustaloną wysokość . Świadczenia powinny być wypłacane periodycznie. Świadczenia powinny być zapewnione osobom które przed zaistnieniem sytuacji chronionej spełniają określone wymogi tj. posiadają odpowiedni staż opłacania składek lub w ciągu swojego życia zawodowego opłaciły składki w ustalonej przeciętnej wysokości rocznie.
Część 7 konwencji jest poświęcona świadczeniom rodzinnym. Przedmiot ochrony obejmuje odpowiedzialność za utrzymanie dzieci. Ochrona koncentruje się na wypłacie świadczeń periodycznych lub na pomocy niefinansowej ; dostarczanie żywności odzieży , mieszkania, odpoczynku wakacyjnego. Skorzystanie z opisanej pomocy może być uzależnione od odpowiedniego stażu zatrudnienia lub opłacania składek jak również zamieszkania przez pewien czas na oznaczonym terenie.
3. Europejska Karta Społeczna z 1961 roku podpisana w Turynie 18 października dokument Rady Europy.
Zgodnie z kartą każdy ma prawo do zarabiania na życie poprzez prace swobodnie wybraną. Wszyscy pracownicy i osoby będące na ich utrzymaniu maja prawo do zabezpieczenia społecznego. Każdy kto nie ma odpowiednich zasobów ma prawo do pomocy społecznej i medycznej . każdy ma prawo do korzystania ze służb opieki społecznej. Osoby niepełnosprawne maja prawo do szkolenia zawodowego, rehabilitacji, readaptacji zawodowej i społecznej bez względu na przyczynę i rodzaj inwalidztwa. Jeżeli chodzi o prawo do pracy państwa które przyjęły kartę powinny dążyć do osiągnięcia i utrzymania możliwie najwyższego i stabilnego poziomu zatrudnienia w celu osiągnięcia stanu pełnego zatrudnienia, powinny również skutecznie chronić prawo pracownika do zarabiania na życie poprzez prace swobodnie wybraną. Jeżeli chodzi o prawo do zabezpieczenia społecznego państwa powinny utworzyć system takiego zabezpieczenia utrzymywać go na zadowalającym poziomie, co najmniej takim jak wskazany w konwencji nr 102 MOP. Powinny także dążyć do podnoszenia poziomu tego systemu oraz do równego traktowania własnych obywateli i obywateli innych państw w zakresie przyznawania prawa do świadczeń. Jeżeli chodzi o prawo do pomocy społecznej i medycznej należy zapewnić każdej osobie która nie ma dostatecznych zasobów i nie jest zdolna do ich zapewnienia aby została jej przyznana odpowiednia pomoc a w przypadku choroby także opieka konieczna ze względu na jej stan. Wskazane osoby nie powinny mieć ograniczonych praw politycznych lub społecznych a od właściwych władz publicznych lub prywatnych powinny otrzymać osobistą poradę i osobistą pomoc w celu ulżenia ich sytuacji osobistej lub rodzinnej. Jeżeli chodzi o prawo do korzystania ze służb opieki społecznej należy dążyć do organizowania służb pracy socjalnej oraz takich które przyczyniają się do dobrobytu i rozwoju jednostek i grup społecznych. W zakresie praw osób niepełnosprawnych należy podejmować działania w zakresie ułatwień szkoleniowych jak również powoływać wyspecjalizowane służby pośrednictwa pracy ułatwiać podejmowanie pracy chronionej oraz zachęcać pracodawców do zatrudniania takich osób. W zakresie praw rodziny należy popierać ekonomiczną prawną i społeczną ochronę życia rodzinnego zwłaszcza poprzez świadczenia społeczne i rodzinne rozwiązania podatkowe. Zachęcanie do budowy mieszkań dostosowanych do potrzeb rodzin. Świadczenia dla młodych małżeństw oraz wszelkie inne środki.
4. Konstytucja RP
Konstytucja RP formułuje podstawowe założenia z zakresu zabezpieczenia społecznego w artykułach 66-69, 71 i 75 (rozdział poświęcony prawom ekonomicznym ,socjalnym i kulturalnym)
Z art. 66 wynika prawo bezpiecznych i higienicznych warunków pracy oraz do odpoczynku. Zgodnie z art. 67 obywatel ma prawo do zabezpieczenia społecznego w razie niezdolności do pracy. Niezdolność ta może być spowodowana choroba niekoniecznie zawodową, inwalidztwem niekoniecznie związanym z zatrudnieniem lub osiągnięciem wieku emerytalnego. Z tego przepisu wynika też że obywatel pozostający bez pracy nie z własnej woli, nie mający innych środków utrzymania ma prawo do zabezpieczenia społecznego. Prawo do zabezpieczenia społecznego na wypadek niezdolności do pracy jest niezależne od posiadania bądźcie innych środków utrzymania. Sytuacje wymienione w art. 67 Konstytucji objęte zakresem zabezpieczenia społecznego nie są wyliczone wyczerpująco. Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z 6 listopada 2007 roku w art. 67 określa jako wzorzec Konstytucyjny w sposób ogólny ramy zabezpieczenia społecznego, kierunki polityki państwa oraz jest adresowany do organów prawodawczych. Z powołanego przepisu nie można jednak wyprowadzać wniosku ze państwo ma obowiązek zapewnienia każdemu obywatelowi niezdolnemu do pracy albo pozostającemu bez pracy świadczeń z ubezpieczenia społecznego (Wyrok Sądu Najwyższego z 13 kwietnia 2007r). Art. 67 nie daje podstaw do formułowania roszczeń o jakiekolwiek konkretne świadczenia z zabezpieczenia społecznego (nie można ich dochodzić na drodze sądowej).
Zgodnie z art. 68 konstytucji Każdy obywatel ma prawo do ochrony zdrowia. Obywatelom niezależnie od ich sytuacji materialnej władze publiczne zapewniają równy dostęp do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych. Władze publiczne powinny zapewnić szczególną opiekę zdrowotna dzieciom, kobietom ciężarnym, osobom niepełnosprawnym i osobom w podeszłym wieku. Powinny również zwalczać choroby epidemiczne i zapobiegać negatywnym dla zdrowia skutkom degradacji środowiska, powinny także popierać rozwój kultury fizycznej zwłaszcza wśród dzieci i młodzieży. Podobnie jak poprzedni przepis i ten wyraża jedynie zasady polityki państwa i nie może być źródłem bezpośrednich roszczeń (Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 5 marca 2008 oraz Wyrok Sądu Apelacyjnego oraz wyrok WSA w Poznaniu z 23 maja 2006 roku).
Zgodnie z art. 69 osoby niepełnosprawne mają prawo ze strony władz publicznych do pomocy w zabezpieczeniu egzystencji przysposobieniu do pracy oraz komunikacji społecznej.
Zgodnie z art. 71 Konstytucji państwo w swojej polityce społecznej i gospodarczej uwzględnia dobro rodziny znajdujące się w trudnej sytuacji materialnej i społecznej zwłaszcza niepełne i wielodzietne maja prawo do szczególnej pomocy ze strony władz publicznych (podobnie matka przed i po urodzeniu dziecka).
Zgodnie z art. 75 konstytucji władze publiczne prowadzą politykę sprzyjającą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych obywateli w szczególności przeciwdziałają bezdomności. Wspierają rozwój budownictwa socjalnego oraz popierają działania obywateli zmierzające do uzyskania własnego mieszkania.
5. Ustawy
Ustawy z zakresu zabezpieczenia społecznego
1. Ustawa o pomocy społecznej z 12 marca 2004 roku
2. Ustawa o świadczeniach rodzinnych z 28 listopada 2003 roku
3. Ustawa o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych z 29 sierpnia 1997 roku
4. Ustawa o promocji i zatrudnienia i instytucjach rynku pracy z 20 kwietnia 2004 roku
Ustawy skierowane na ubezpieczenia społeczne
1. Ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych z 13 października 1998 roku
2. Ustawa o emeryturach i rentach z funduszu ubezpieczeń społecznych z 17 grudnia 1998 roku
3. Ustawa o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa z 25 czerwca 1999 roku
4. Ustawa o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie wypadków przy pracy i chorób zawodowych z 30 października 2002 roku

System zabezpieczenia społecznego geneza i rozwój:
Zabezpieczenie społeczne to całokształt działań które zmierzają do podstawowej ochrony obywateli czyli bezpieczeństwa socjalnego. Jednym z elementów tego zabezpieczenia jest ubezpieczenie społeczne oprócz którego występują ubezpieczenia majątkowe i osobowe. Powstanie idei zabezpieczenia społecznego jest związane z faktem że z uwagi na upływ czasu lub zdarzenia losowe człowiek traci zdolność do pracy a nawet do egzystencji i pojawia się kwestia liczenia na pomoc ze strony innych osób i instytucji. Na przestrzeni dziejów pojawiały się różne sposoby rozwiązania tego problemu i tak np. w starożytnej Sparcie osoby starsze i niepełnosprawne zrzucano ze skał. Wśród społeczności dalekiego wschodu obowiązywała tradycja że osoby starsze i chore udawały się w góry i tam czekały na śmierć żeby nie być ciężarem dla rodzin.
Pojawienie się chrześcijaństwa zmienia taki sposób myślenia i pojawia się koncepcja że osoby potrzebujące powinny znajdować wsparcie w rodzinie ewentualnie w sąsiedztwie lub instytucjach kościelnych które powinny pomóc im w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych. W średniowiecznej Anglii pomoc dla najuboższych świadczyły Gildie kupieckie , rzemieślnicze i religijne. Gildie rozwijały się w okresie stabilizacji politycznej a ich upadek jest związany z okresem wojen i zamętów społecznych. Z czasem zaczęło się pojawiać żebractwo które początkowo znajdowało zrozumienie w społeczeństwie aż do XIV wieku kiedy to pojawia się prawodawstwo antyżebracze represjonujące żebraków i włóczęgów. W 1533 roku w Anglii uchwalono w gminach obowiązek zbierania podatków na rzecz ubogich niepełnosprawnych. Natomiast w 1601 roku uchwalono ustawę o ubogich która określiła zasady postępowania w przypadku problemu ubóstwa dokonano klasyfikacji osób ubogich (dzieci zwłaszcza sieroty, bezrobotni, chorzy psychicznie fizycznie, starzy i niedołężni oraz niepełnosprawni włóczędzy i uchylający się od prawdy) oraz sposoby postępowania z nimi. Zgodnie z ustawą społeczność brała odpowiedzialność za ubogich niezdolni do pracy mogli żebrać ale tylko na terenie miejsca zamieszkania lub urodzenia, osoby zdrowe powinny były podjąć pracę z pomocą gminy pod rygorem kar cielesnych lub więzienia. Zakazano wspomagania datkami osób zdolnych do pracy a sędziowie pokoju mieli ustalać składki na rzecz ubogich.
Rewolucja przemysłowa doprowadziła do tego że rodzina przestała pełnić funkcje zabezpieczające. W okresie rodzącego się kapitalizmu pojawiało się coraz więcej przypadków utraty zdolności do pracy z powodu choroby kalectwa lub starości. Jednocześnie wzmagała się koncepcja liberalna która przyjmowała bierną postawę państwa wobec osób potrzebujących. Znaczna część rozwiązań prawnych zmierzała do zachęcania i wspierania obywateli i przyjmowania aktywnej postawy a rola państwa była ograniczona.
Robotnicy organizowali samopomoc tworząc kasy oszczędności, kasy wzajemnej pomocy i kasy oporu. Dały one początek ubezpieczeniom gospodarczym. Rozwijała się także dobroczynność społeczna w postaci przytułków i schronisk. W okresie XVIII i XIX wieku zwrócono uwagę że nadmiar chorób i wypadków hamuje rozwój gospodarczy. Pojawiło się przekonanie że państwo powinno zapobiegać takiemu stanowi rzeczy. Pierwsze rozwiązania prawne składające się na tzw. Ustawodawstwo fabryczne zaczęło się pojawiać w Niemczech za czasów Bismarcka w latach 80-tych XIX wieku. Zrywały one z koncepcją liberalną i w pierwszej kolejności zabezpieczały następstwa wypadków przy pracy i chorób robotników. Z czasem rozwiązania te przeniknęły do innych państw (Polska, Austria, Francja), cześć pozostałych państw w tym Wielka Brytania i kraje skandynawskie skoncentrowały się na instytucjach opieki społecznej opartych na zasadzie dobroczynności. Doprowadziły do wykształcenia się modelu zaopatrzeniowego. Model ten udziela świadczeń jednolitych dla wszystkich finansowanych z budżetu na dość minimalnym poziomie. Nie występuje składka źródłem finansowania świadczeń są podatki a prawo do świadczeń ma charakter roszczeniowy. W drugim modelu nazywanym ubezpieczeniowym który pojawił się w Europie w XX wieku. Źródłem finansowania świadczeń są przymusowe składki a grupy ekonomiczne silniejsze w państwie powinny wspierać bardziej potrzebujących. W ten sposób doszło do wykształcenia dwóch metod realizacji idei zabezpieczenia społecznego tj.: metody ubezpieczeniowej i zaopatrzeniowej które z czasem został uzupełnione o metodę opiekuńczą.

Metody realizacji idei zabezpieczenia społecznego we współczesnym kształcie:
Metoda ubezpieczeniowa:
1. Tworzy się wspólnoty osób narażonych na podobne zdarzenia losowe np. kierowcy.
2. Ubezpieczeni opłacają składki które są funduszem przeznaczonym na świadczenia.
3. Świadczenia są zróżnicowane ; ich rodzaj i wysokość ustalają ustawy a wypłata ma miejsce niezależnie od posiadanych środków własnych.
4. Przystąpienie do ubezpieczenia ma charakter przymusowy w celu zapobiegania braku przezorności i niedbalstwu.
5. Prawo do świadczeń powstaje z mocy prawa w razie zaistnienia zdarzenia objętego ubezpieczeniem, w razie odmowy jego wypłaty można go dochodzić na drodze sądowej.
6. Ubezpieczenie jest wykonywane przez specjalnie do tego utworzone instytucje działające niezarobkowo i pod nadzorem państwa.
Metoda zaopatrzeniowa:
1. Nawiązuje do instytucji opieki społecznej.
2. Obejmuje na ogół całą ludność kraju bez względu na aktywność zawodową.
3. Środki na zaopatrzenie pochodzą ze środków publicznych.
4. Świadczenia są w zasadzie jednolite i ustalone wg kryterium potrzeb lub zasług.
5. Rodzaje świadczeń ich wysokość i warunki nabycia są określone ustawowo.
6. System jest administrowany przez urzędy publiczne.
Metoda opiekuńcza; nawiązuje do filantropii i działalności charytatywnej jej przejawem jest pomoc społeczna, służba zdrowia i różnego rodzaju świadczenia socjalne.
Cechy:
1. Obejmuje całą ludność kraju znajdującą się w potrzebie niezależnie od aktywności zawodowej na zasadzie domicylu czyli zamieszkiwania.
2. Potrzeba jest definiowana w ustawie poprzez wskazanie poziomu dochodów.
3. Świadczenia są przyznawane ze środków publicznych.
4. Świadczenia są z reguły jednolite i mają zapewnić minimum egzystencji.
5. Prawo do świadczeń zależy od oceny dokonywanej przez organ udzielający czy zachodzi taka potrzeba.
6. System pomocy jest administrowany przez władze publiczne najczęściej lokalne.
W Polskim systemie prawnym dominującą rolę odgrywa metoda ubezpieczeniowa a w pewnym zakresie funkcjonuje także zaopatrzeniowa i opiekuńcza.

Wykład II
Termin egzaminu 28 stycznia godz. 9:00 trzy grupy po 80 osób test 15 pytań jednokrotnego wyboru
I grupa 9:00, II -9:30, III - 10:00
II termin egzaminu 11 luty 9:00
Ostatnie zajęcia 7 stycznia

Pomoc społeczna
Rynek pracy
Niepełnosprawni
Świadczenia rodzinne

Pomoc społeczna ; zagadnienia z tym związane reguluje ustawa z 12 marca 2004 roku o pomocy społecznej. Pomoc społeczna jest to instytucja polityki społecznej państwa która ma na celu umożliwić osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych których nie są oni w stanie pokonać wykorzystując własne możliwości zasoby i uprawnienia. Pomoc tę realizują organy administracji samorządowej i rządowej współpracując z organizacjami pozarządowymi kościołem katolickim innymi kościołami i związkami wyznaniowymi osobami fizycznymi i prawnymi. Celem pomocy społecznej jest zaspokojenie niezbędnych potrzeb i umożliwienie życia w warunkach odpowiadających godności człowieka.
Najczęstszymi przyczynami udzielania pomocy społecznej są :
1. Ubóstwo
2. Sieroctwo
3. Bezdomność
4. Bezrobocie
5. Niepełnosprawność
6. Długotrwała lub ciężka choroba
7. Przemoc w rodzinie
8. Potrzeby związane z ochroną macierzyństwa lub wielodzietnością
9. Bezradność w sprawach opiekuńczo wychowawczych zwłaszcza w rodzinach niepełnych i wielodzietnych
10. Trudności w przystosowaniu do życia po zwolnieniu z zakładu karnego
11. Alkoholizm lub narkomania
12. Klęska żywiołowa lub ekologiczna
13. Zdarzenie losowe i sytuacja kryzysowa
Prawo do większości świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej przysługuje osobie samotnie gospodarującej osobie w rodzinie albo rodzinie. Jest uzależnione od kryterium dochodowego oznaczonego kwotowo. Kryteria dochodowe podlegają weryfikacji co trzy lata na podstawie badań instytutu pracy i spraw socjalnych.
W przypadku stwierdzenia marnotrawienia przyznanych świadczeń lub ich wykorzystywania niezgodnie z przeznaczeniem albo stwierdzenia że ktoś marnotrawi własne środki lub zasoby może nastąpić ograniczenie świadczeń ich odmowa przyznania albo zamiana na świadczenia niepieniężne. Prawo do pomocy społecznej nie przysługuje osobom które odbywają karę pozbawienia wolności lub są tymczasowo aresztowane. W sprawach z zakresu pomocy społecznej stosuje się przepisy kodeksu postępowania administracyjnego KPA.

Zadania pomocy społecznej, Pomoc społeczna polega na :
1. Przyznawaniu i wypłacaniu świadczeń
2. Pracy socjalnej
3. Prowadzeniu infrastruktury socjalnej
4. Analizie zjawisk rodzących zapotrzebowania na pomoc społeczną
5. Rozwijaniu nowych form pomocy
Powyższe zadania spoczywają na jednostkach samorządu terytorialnego w szczególności gminach i powiatach oraz w pewnym zakresie na organach administracji rządowej. Gmina i powiat nie mogą odmówić pomocy osobie potrzebującej pomimo tego że istnieje osoba fizyczna lub prawna która ma obowiązek zaspokoić jej niezbędne potrzeby życiowe. Jednostki te opracowują strategię rozwiązywania problemów społecznych. Samorząd województwa opracowuje strategię w zakresie polityki społecznej.
Do zadań gminy w tym zakresie należą :
1. Przyznawanie i wypłacanie różnego rodzaju zasiłków
2. Praca socjalna
3. Dożywianie dzieci
4. Sprawienie pogrzebu w tym osobom bezdomnym
5. Kierowanie osób do domu pomocy społecznej
6. Pomoc dla osób opuszczających zakład karny
7. Współpraca z powiatowym urzędem pracy w zakresie ofert pracy i poradnictwa zawodowego
Powyższe zadania są zadaniami własnymi. Gmina może także realizować zadania zlecone przez administrację rządową i środki na te zadania otrzymuje z budżetu państwa.
Zadania realizowane przez powiat:
1. Prowadzenie specjalistycznego poradnictwa
2. Organizowanie opieki w rodzinach zastępczych
3. Udzielanie pomocy osobom które opuszczają całodobowe placówki opiekuńczo wychowawcze
4. Pomoc cudzoziemcom którzy mają trudności w integracji ze środowiskiem
5. Prowadzenie ośrodków interwencji kryzysowej
6. Tworzenie i utrzymywanie powiatowych centrów pomocy rodzinie
Powiat podobnie jak gmina może także wykonywać zadania zlecone przez administrację rządową i środki na ten cel są przekazywane z budżetu państwa.
Zadania samorządu województwa:
1. Organizowanie kształcenia kadr pomocy społecznej
2. Rozpoznawanie przyczyn ubóstwa oraz opracowywanie programów wspierających samorządy lokalne w zwalczaniu tego zjawiska
3. Prowadzenie banku danych o wolnych miejscach w całodobowych placówkach opiekuńczo wychowawczych na terenie województwa
4. Tworzenie i utrzymywanie regionalnych ośrodków polityki społecznej

Do zadań wojewody jako organu administracji rządowej należy :
1. Ustalanie sposobu wykonywania zadań z zakresu administracji rządowej przez jednostki samorządu terytorialnego
2. Wydawanie i cofanie zezwoleń na prowadzenie domów pomocy społecznej innych placówek zapewniających opiekę oraz całodobowych placówek opiekuńczo ; wychowawczych oraz prowadzenie rejestru tych jednostek.
3. Koordynowanie działań w zakresie integracji cudzoziemców
4. Nadzór nad realizacją zadań przez jednostki samorządu terytorialnego
5. Nadzór pedagogiczny pracowników placówek opiekuńczo ; wychowawczych
6. Koordynowanie działań opieki społecznej analiza jej skuteczności i sporządzanie sprawozdawczości w tym zakresie.

Do zadań ministra właściwego ds. zabezpieczenia społecznego;
1. Tworzy koncepcje i określa kierunki rozwoju pomocy społecznej
2. Zleca i finansuje badania i ekspertyzy w tym zakresie
3. Promuje nowe formy i metody działania
4. Sprawuje nadzór merytoryczny nad szkoleniem i specjalizacją pracowników socjalnych
5. Zatwierdza programy szkolenia rodzin zastępczych

Świadczenia z pomocy społecznej dzielą się na pieniężne i niepieniężne
Świadczenia pieniężne
1. Zasiłek stały
2. Zasiłek okresowy
3. Zasiłek celowy i specjalny zasiłek celowy
4. Zasiłek i pożyczka na ekonomiczne usamodzielnienie
5. Pomoc dla rodzin zastępczych
6. Pomoc na usamodzielnienie oraz na kontynuowanie nauki
7. Świadczenie na naukę języka polskiego dla cudzoziemców
8. Wynagrodzenia dla opiekuna przyznane przez sąd z tytułu sprawowania opieki
Świadczenia niepieniężne
1. Praca socjalna
2. Składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne
3. Pomoc rzeczowa
4. Sprawienie pogrzebu
5. Poradnictwo specjalistyczne
6. Interwencja kryzysowa
7. Schronienie posiłek i niezbędne ubranie
8. Usługi opiekuńcze
9. Pobyt i usługi w domu pomocy społecznej
10. Opieka i wychowanie w rodzinie zastępczej i w placówce opiekuńczo ; wychowawczej

Zasiłek stały ; przysługuje osobie pełnoletniej samotnie gospodarującej lub pozostającej w rodzinie niezdolnej do pracy z powodu wieku lub całkowicie niezdolnej do pracy jeżeli spełnia wymóg kryterium dochodowego.
Zasiłek okresowy; przysługuje w szczególności ze względu na długotrwała chorobę niepełnosprawność bezrobocie lub możliwość nabycia uprawnień do świadczeń z innych systemów zabezpieczenia społecznego.
Zasiłek celowy ; przysługuje w celu zaspokojenia niezbędnej potrzeby bytowej w szczególności na zakup żywności opału odzieży lub przeprowadzenie drobnego remontu, jak również jako pomoc dla osób które poniosły straty w wyniku zdarzenia losowego klęski żywiołowej lub ekologicznej.

Domy pomocy społecznej - można w nim umieścić osobę która wymaga całodobowej opieki z powodu wieku choroby lub niepełnosprawności nie mogącą samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu której nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych. Jeżeli dana osoba wymaga wzmożonej opieki medycznej starosta kieruje ją do zakładu opiekuńczo leczniczego tzw. ZOL-u lub placówki pielęgnacyjno opiekuńczej.
Domy pomocy społecznej świadczą usługi bytowe opiekuńcze wspomagające i edukacyjne. W zależności od przeznaczenia dzielą się w następujący sposób:
1. Dla osób w podeszłym wieku
2. Dla osób przewlekle somatycznie chorych
3. Dla osób przewlekle psychicznie chorych
4. Dla osób dorosłych niepełnosprawnych intelektualnie
5. Dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie
6. Dla osób niepełnosprawnych fizycznie
Domy pomocy społecznej są prowadzone przez osoby fizyczne jednostki samorządu terytorialnego kościół katolicki inne kościoły i związki wyznaniowe, fundacje i stowarzyszenia; po uzyskaniu zezwolenia wojewody. Decyzję w sprawię skierowania do DPS-u oraz ustalającą opłatę za pobyt wydaje organ gminy albowiem pobyt w DPS-ie jest odpłatny do wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania. Opłaty powinni wnoście w kolejności :
1. Mieszkaniec domu
2. Małżonek zstępni oraz wstępni
3. Gmina
Miejsce w którym jest zlokalizowany DPS powinien spełniać standardy ściśle oznaczone w ustawie.


Instytucje związane z opieką nad rodziną i dziećmi - Dotyczą rodzin które mają trudności w wypełnianiu swoich zadań.
Rodzina zastępcza pojawia się wówczas gdy dziecko jest pozbawione całkowicie lub częściowo opieki rodzicielskiej i ma ona na celu sprawowanie opieki i wychowania. Rodzina zastępcza powinna się kierować dobrem dziecka i poszanowaniem jego praw i powinna realizować swoje zadania osobiście poprzez odpowiednie warunki bytowe zapewnienie możliwości rozwoju dziecka zaspokojenia jego indywidualnych potrzeb, zapewnienie edukacji i rozwoju zainteresowań oraz odpowiednich warunków do wypoczynku. Umieszczenie dziecka w rodzinie zastępczej następuje na mocy orzeczenia sądu a w przypadku pilnej konieczności; na wniosek lub za zgoda rodziców na podstawie umowy pomiędzy tą rodziną a starostą o której należy zawiadomić sąd. pełnienie funkcji rodziny zastępczej może być powierzone małżonkom lub osobie niepozostającej w związku małżeńskim jeżeli :
1. Dają rękojmie należytego wykonywania zadania
2. Mają stałe miejsce zamieszkania w Polsce
3. Korzystają z pełni praw cywilnych i obywatelskich
4. Korzystają z pełni władzy rodzicielskiej która nie może być ani zawieszona ani ograniczona
5. Wywiązują się z obowiązku alimentacyjnego na rzecz innej osoby jeżeli taki ich obciąża
6. Nie mają choroby uniemożliwiającej sprawowanie opieki
7. Mają stałe źródło utrzymania i odpowiednie warunki mieszkaniowe
8. Uzyskały pozytywną opinię ośrodka pomocy społecznej
Rodziny zastępcze dzielą się na :
1. Spokrewnione z dzieckiem
2. Niespokrewnione z dzieckiem
3. Zawodowe niespokrewnione z dzieckiem które dzielą się na :
a) Specjalistyczne
b) Wielodzietne
c) W ramach pogotowia rodzinnego
Placówki opiekuńczo wychowawcze mają charakter całodobowy i umieszcza się w nich dziecko pozbawione opieki rodzicielskiej całkowicie lub częściowo dzielą się na:
1. Interwencyjne
2. Rodzinne
3. Socjalizacyjne
Umieszczenie w takiej placówce ma charakter subsydiarny tzn. może nastąpić po wyczerpaniu możliwości pomocy w rodzinie naturalnej lub umieszczenia w rodzinie zastępczej. Prowadzenie takiej placówki wymaga zezwolenia wojewody.

Ośrodek adopcyjno; opiekuńczy - prowadzi poradnictwo dla dzieci i rodziców oraz terapię rodzinną dla rodziców dzieci umieszczonych w placówkach opiekuńczo wychowawczych. Prowadzi także działalność diagnostyczno konsultacyjną dla osób gotowych przysposobić dziecko lub pełnić funkcję rodziny zastępczej. W realizacji swoich zadań powinien kierować się dobrem dziecka oraz poszanowaniem jego praw.
Placówki opiekuńczo wychowawcze i ośrodki adopcyjno opiekuńcze podlegają obowiązkowi rejestracji i dzielą się na publiczne oraz niepubliczne.

Postępowanie w sprawie świadczeń z pomocy społecznej. W postępowaniu tym należy się kierować dobrem osób które korzystają z pomocy społecznej oraz potrzebą ochrony ich dóbr osobistych. Pomoc jest przyznawana na wniosek lub z urzędu. Przyznawanie świadczeń co do zasady następuje w drodze decyzji administracyjnej i może być poprzedzone przeprowadzeniem wywiadu środowiskowego.

Struktura organizacyjna pomocy społecznej ; pomoc tę w gminach wykonują ośrodki pomocy społecznej kierując się ustaleniami wójta burmistrza lub prezydenta miasta. Na szczeblu powiatu funkcjonują powiatowe centra pomocy rodzinie a w miastach na prawach powiatu miejskie ośrodki pomocy rodzinie. Na szczeblu województwa funkcjonują regionalne ośrodki pomocy społecznej.

Pracownicy socjalni ; pracownikiem socjalnym może zostać osoba która spełnia przynajmniej jeden z warunków :
1. Posiada dyplom ukończenia kolegium pracowników służb społecznych
2. Ukończyła studia wyższe na kierunku praca socjalna
3. Do 31 grudnia 2013 roku ukończyła studia na jednym z kierunków: pedagogika, pedagogika specjalna, psychologia, socjologia, politologia, polityka społeczna, nauki o rodzinie.
Zgodnie z ustawą na każde 2000 mieszkańców w gminie powinien przypadać jeden pracownik socjalny.

Bezrobocie ; jest to niepożądane zjawisko społeczne którego istotą jest pozostawanie bez pracy tj. jakiegokolwiek zatrudnienia. Występuje w różnych odmianach :
1. Bezrobocie frykcyjne polega na tym że pozostawanie bez pracy ma charakter przejściowy i osoba pozostająca bez pracy często z własnej woli szybko znajduje nowe zatrudnienie.
2. Bezrobocie strukturalne ; wynika ze zmian technologicznych lub transformacji ustrojowej i często obejmuje likwidację lub ograniczenie niektórych gałęzi przemysłu np. górnictwa.
Bezrobocie dzieli się również na przymusowe i dobrowolne.
Wyróżnia się także bezrobocie krótkookresowe do 3 m-cy, średniookresowe powyżej 3 do 12 miesięcy, i bezrobocie długoterminowe tzn. pozostawanie bez pracy powyżej 12 miesięcy.

Wskaźniki bezrobocia ; w ostatnich 3 miesiącach bezrobocie w Polsce oscyluje w granicach 11,2 do 11,4 % a średnia z ostatnich kwartałów to nieco ponad 10%. W unii Europejskiej średnie bezrobocie to około 10 %, najmniejsze jest w Austrii 4 % i Holandii natomiast najwyższe jest w Hiszpanii 24 % Grecja 20%, najwięcej osób do pracy jest w wieku do 25 roku życia.

Zagadnienia związane z przeciwdziałaniem i zwalczaniem bezrobocia reguluje ustawa z 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Podstawowe definicje
Bezrobotnym jest osoba niezatrudniona i nie wykonująca innej pracy zarobkowej zdolna i gotowa do podjęcia zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy który obowiązuje w danym zawodzie albo innej pracy zarobkowej a jeżeli jest osobą niepełnosprawną zdolną i gotową do podjęcia zatrudnienia w co najmniej połowie wymiaru czasu pracy nie uczącą się w szkole z wyjątkiem szkoły dla dorosłych lub szkoły wyższej w trybie niestacjonarnym , zarejestrowaną we właściwym powiatowym urzędzie pracy oraz poszukującą zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej pod warunkiem:
1. Ukończenia 18 lat
2. Nie ukończenia 60 lat kobieta, 65 lat mężczyzna
3. Braku prawa do emerytury lub renty względnie innego świadczenia z ubezpieczenia społecznego w wysokości przekraczającej połowę minimalnego wynagrodzenia za pracę
4. Nie posiadania i nie bycia właścicielem nieruchomości rolnej o powierzchni powyżej 2 ha przeliczeniowych
5. Nie podjęcia działań w kierunku wpisu do ewidencji działalności gospodarczej
6. Osoba ta nie jest tymczasowo aresztowana i nie odbywa kary pozbawienia wolności
7. Osoba nie uzyskuje przychodu który przekraczałby połowę minimalnego wynagrodzenia za pracę nie dochody z tytułu odsetek na rachunku bankowym
8. Nie pobiera zasiłku stałego w rozumieniu ustawy o pomocy społecznej
9. Nie pobiera świadczenia pielęgnacyjnego w rozumieniu ustawy o świadczeniach rodzinnych
10. Nie podlega obowiązkowi ubezpieczenia społecznego na podstawie odrębnych przepisów

Inna praca zarobkowa; oznacza wykonywanie pracy lub świadczenie usług na podstawie umów cywilno ; prawnych albo w ramach członkowstwa w spółdzielniach

Poszukujący pracy ; jest to osoba poszukująca zatrudnienia innej pracy zarobkowej lub innej pomocy określonej w ustawie zarejestrowana w powiatowym urzędzie pracy

Pojęcie zatrudnienia ; zatrudnienie oznacza wykonywania pracy na podstawie stosunku pracy stosunku służbowego oraz umowy o pracę nakładczą

Instytucje rynku pracy :
1. Publiczne służby zatrudnienia ; są to organy zatrudniania z powiatowymi i wojewódzkimi urzędami pracy. Urzędem obsługującym Ministra właściwego ds. pracy, urzędy wojewódzkie jeżeli realizują zadania ustawowe.
2. Ochotnicze hufce pracy; SA to państwowe jednostki budżetowe nadzorowane przez ministra pracy wyspecjalizowane w działaniach na rzecz młodzieży w szczególności zagrożonej wykluczeniem społecznym oraz bezrobotnych do 25 roku życia. Ich celem jest przeciwdziałanie wykluczeniu społecznemu młodzieży oraz jej wykształcenie i wychowanie. W związku z tym mogą prowadzić szkolenia pośrednictwo pracy oraz poradnictwo zawodowe.
3. Agencje zatrudnienia; są to podmioty wpisane do rejestru podmiotów prowadzących agencje zatrudnienia świadczące usługi w zakresie pośrednictwa pracy także u pracodawców zagranicznych poradnictwa zawodowego, dworactwa personalnego i pracy tymczasowej. Rejestr agencji prowadzi Marszalek województwa.
4. Instytucje szkoleniowe; są to podmioty publiczne i niepubliczne prowadzące edukację pozaszkolną np. w zakresie szkolenia bezrobotnych i poszukujących pracy.
5. Instytucje dialogu społecznego ; są nimi związki zawodowe i ich organizacje, organizacje pracodawców, organizacje bezrobotnych i organizacje pozarządowe podejmujące zadania w zakresie promocji zatrudnienia łagodzenia skutków bezrobocia oraz aktywizacji zawodowej.
6. Instytucja partnerstwa lokalnego jest to grupa instytucji które na podstawie umowy realizują przedsięwzięcia i projekty na rzecz rynku pracy.

Rejestracja bezrobotnych i osób poszukujących pracy jest dokonywana przez powiatowe urzędy pracy. Po przedstawieniu przez zainteresowaną osobę niezbędnych dokumentów bezrobotny ma obowiązek zgłaszać się do właściwego urzędu w wyznaczonym terminie w celu przyjęcia propozycji odpowiedniej pracy lub innej formy pomocy w tym potwierdzenia gotowości do podjęcia pracy. Do najczęstszych powodów utraty statusu bezrobotnego (o czym decyduje starosta) należą:
1. Brak spełnienia choćby jednego z elementów składających się na definicję bezrobotnego
2. Bezrobotny złożył wniosek o pozbawienie go tego statusu
3. Odmowa bez uzasadnionej przyczyny propozycji odpowiedniej pracy innej formy pomocy lub poddania się badaniom lekarskim lub psychologicznym które miały na celu ustalenie zdolności do pracy.
4. Niestawiennictwo w urzędzie w wyznaczonym terminie i nie powiadomienie w okresie 7 dni o uzasadnionej przyczynie tego niestawiennictwa
5. Przerwanie z własnej winy stażu, szkolenia, lub innej formy pomocy.
Powiatowe urzędy pracy oprócz rejestracji bezrobotnych prowadzą poradnictwo zawodowe , informacje zawodową, doradztwo zawodowe udzielają pomocy osobom bezrobotnym organizują i finansują staże i szkolenia oraz tworzenie nowych miejsc pracy oraz wypłacają zasiłki dla bezrobotnych.

Usługi rynku pracy:
1. Pośrednictwo pracy - polega na udzielaniu pomocy w uzyskaniu odpowiedniego zatrudnienia a pracodawcom w poszukiwaniu i pozyskiwaniu pracowników, pozyskiwaniu i rozpowszechnianiu ofert pracy, informowaniu bezrobotnych i pracodawców o zmianach na rynku pracy oraz o przysługujących im prawach i obowiązkach. Opiera się na następujących zasadach:
a) Bezpłatności
b) Dostępności dla wszystkich
c) Dobrowolności
d) Równości
e) Jawności
2. Poradnictwo zawodowe i informacja zawodowa polega na udzielaniu informacji o zawodach i rynku pracy, udzielaniu porad w zakresie wyboru zawodu i kwalifikacji zmiany zatrudnienia i uzdolnień zainteresowanego kierowaniu na badania pozwalające to ustalić ; może następować w formie indywidualnej bądź grupowej. Odnośnie pracodawcy pozwala mu na dobór kandydatów do pracy. Opiera się na zasadach :
a) Dostępności dla wszystkich
b) Dobrowolności
c) Równości
d) Swobody
e) Bezpłatności
f) Poufności i ochrony danych
Pomoc w aktywnym poszukiwaniu pracy ma na celu lepsze radzenie sobie przez bezrobotnych w poszukiwaniu i podejmowaniu zatrudnienia co ma ją umożliwić szkolenia z zakresu umiejętności poszukiwania pracy oraz zajęcia aktywizacyjne.
Organizacja szkoleń ; są inicjowane i finansowane przez starostę w celu pozyskiwania kwalifikacji zawodowych lub zmiany ewentualnie uzupełnienia co ma zwiększyć szanse na podjecie lub utrzymanie zatrudnienia innej pracy zarobkowej albo działalności gospodarczej.

Instrumenty rynku pracy ; mają na celu wsparcie usług rynku pracy i są nimi :
1. Finansowanie kosztów przejazdu do miejsca pracy, miejsca stażu, przygotowania zawodowego, lub odbywania innych zajęć na podstawie skierowania przez powiatowy urząd pracy do 12 miesięcy z funduszu pracy decyzją starosty.
2. Finansowanie kosztów zakwaterowania w miejscu pracy osobie która podjęła zatrudnienie inną pracę staż lub szkolenie poza stałym miejscem zamieszkania na podstawie skierowania przez PUP
3. Dofinansowanie wyposażenia miejsca pracy podjęcia działalności gospodarczej kosztów pomocy prawnej, konsultacji lub doradztwa co do zasady do wysokości sześciokrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia.
4. Refundacja poniesionych składek na ubezpieczenie społeczne jeżeli pracodawca zatrudnił bezrobotnego skierowanego przez PUP przez co najmniej 12 miesięcy w pełnym wymiarze czasu pracy i po upływie tego czasu nadal go zatrudnia; do 300 % minimalnego wynagrodzenia za pracę.
5. Finansowanie dodatków aktywizacyjnych ; przysługuje jeżeli bezrobotny podjął na skutek skierowania przez PUP zatrudnienie w niepełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym w danym zawodzie jeżeli otrzymuje wynagrodzenie niższe od minimalnego wynagrodzenia za pracę albo jeżeli podjął z własnej inicjatywy zatrudnienie lub inną pracę zarobkową.

Wykład III

Osoby znajdujące się w szczególnej sytuacji na rynku pracy:
1. Bezrobotni do 25 roku życia
2. Bezrobotni powyżej 50 roku życia
3. Bezrobotni niepełnosprawni
4. Bezrobotni długotrwale powyżej 12 miesięcy
5. Kobiety bezrobotne które po urodzeniu dziecka nie podjęły zatrudnienia
6. Bezrobotni bez kwalifikacji zawodowych, doświadczenia zawodowego oraz wykształcenia średniego
7. Bezrobotni którzy po odbyciu kary pozbawienia wolności nie podjęli zatrudnienia
8. Bezrobotni którzy wychowują samotnie co najmniej jedno dziecko w wieku do 18 roku życia
W stosunku do ww. bezrobotnych ustawa przewiduje dodatkowe instrumenty rynku pracy, a działania powiatowego urzędu pracy są niekiedy w stosunku do nich bardziej zobowiązujące.

Zasiłek dla bezrobotnych; jest to podstawowe świadczenie przysługujące bezrobotnemu po upływie 7 dni od dnia zarejestrowania we właściwym powiatowym urzędzie pracy jeżeli:
1. Nie ma dla niego propozycji odpowiedniej pracy stażu, przygotowania zawodowego, robót publicznych lub prac interwencyjnych
2. Przez co najmniej 365 dni w okresie ostatnich 18 miesięcy przed zarejestrowaniem:
a) Był zatrudniony i osiągał wynagrodzenie co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę
b) Wykonywał pracę na podstawie umowy zlecenia gdzie podstawę wymiaru składek stanowiła kwota minimalnego wynagrodzenia za pracę
c) Był chałupnikiem czyli umowa o pracę nakładczą i osiągał dochód na poziomie minimalnego wynagrodzenia za pracę
d) Opłacał składki na ubezpieczenie społeczne w ramach działalności gospodarczej a podstawę ich wymiaru stanowiła kwota co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę
e) Był zatrudniony lub osiągał wynagrodzenie lub wykonywał pracę zarobkową i osiągał dochód od których istniał obowiązek opłacania składki na fundusz pracy
Do owych 365 dni wlicza się okres odbywania służby wojskowej przebywania na urlopie wychowawczym oraz pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy.
Wysokość zasiłku dla bezrobotnych w okresie pierwszych trzech miesięcy pobierania jest wyższa niż w pozostałych miesiącach. W przypadku gdy staż pracy bezrobotnego przekracza 20 lat wysokość zasiłku wynosi 120 % a gdy nie przekracza 5 lat 80 %. Czasokres pobierania zasiłku dla bezrobotnych jest uzależniony od stopy bezrobocia na obszarze danego powiatu i waha się od 6 do 12 miesięcy. Prawo do zasiłku nie przysługuje bezrobotnemu który w okresie 6 miesięcy przed zarejestrowaniem rozwiązał stosunek pracy za wypowiedzeniem spowodował że to z nim rozwiązano stosunek pracy bez wypowiedzenia albo na mocy porozumienia stron chyba ze porozumienie to nastąpiło z powodu ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy albo z powodu zmiany miejsca zamieszkania.

Pracownicy publicznych służb zatrudnienia są nimi:
1. Pośrednicy pracy
2. Doradcy zawodowi
3. Specjaliści ds. rozwoju zawodowego
4. Specjaliści ds. programów
5. Oraz liderzy klubów pracy

Fundusz pracy; jest to państwowy fundusz celowy którego dysponentem jest Minister właściwy ds. pracy którego przychody powstają z różnych źródeł min. Ze składek opłacanych przez pracodawców a które są przeznaczane na realizację zadań określonych w ustawie mających na celu przeciwdziałanie i zwalczanie bezrobocia.

Świadczenia rodzinne - -reguluje je ustawa z 28 listopada 2003 roku o świadczeniach rodzinnych.
Świadczenia rodzinne przysługują obywatelom polski i pod pewnymi warunkami cudzoziemcom należą do nich:
1. Zasiłek rodzinny i dodatki do zasiłku rodzinnego
2. Świadczenia opiekuńcze
3. Zapomoga wypłacana przez gminy w związku urodzeniem dziecka
4. Becikowe czyli jednorazowa zapomoga z tytułu urodzenia dziecka
Zasiłek rodzinny; ma na celu częściowe pokrycie wydatków na utrzymanie dziecka i jest ustalany kwotowo , przysługuje co miesięcznie. Jego wysokość wzrasta z wiekiem dziecka. Zasiłek ten przysługuje rodzicom i jednemu z rodziców opiekunowi prawnemu dziecka albo faktycznemu dziecka do ukończenia prze nie :
a) 18 roku życia
b) W przypadku nauki w szkole do 21 roku życia
c) A jeżeli dziecko kontynuuje naukę w szkole lub w szkole wyższej albo jest niepełnosprawne w stopniu umiarkowanym lub znacznym do ukończenia 24 roku życia.
Zasiłek ten przysługuje także osobie uczącej się w szkole lub w szkole wyższej nie dłużej niż do ukończenia 24 roku życia. Warunkiem otrzymania zasiłku rodzinnego jest posiadanie dochodu który w przeliczeniu na jedną osobę w rodzinie nie przekracza ustalonego progu. Zasiłek nie przysługuje jeżeli uprawniony pozostaje w związku małżeńskim, dziecko zostało umieszczone w rodzinie zastępczej albo w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie oraz pełnoletnie dziecko lub osoba ucząca się sama jest uprawniona do zasiłku rodzinnego na własne dziecko.

Katalog dodatków do zasiłku rodzinnego:
1. Z tytułu urodzenia dziecka przysługuje matce lub ojcu albo opiekunowi dziecka jednorazowo jeżeli ciężarna pozostawała pod opieką medyczną co najmniej od 10 tygodnia ciąży do dnia porodu
2. Z tytułu opieki nad dzieckiem w okresie korzystania z urlopu wychowawczego; jest następcą zasiłku wychowawczego przysługuje matce lub ojcu albo opiekunowi dziecka którzy sprawują nad nim faktyczną opiekę jeżeli są uprawnieni do urlopu wychowawczego czas jego pobierania nie może przekroczyć 24 miesięcy (wyjątkowo 36 i 72 miesiące)
3. Z tytułu samotnego wychowywania dziecka – przysługuje matce ojcu albo opiekunowi samotnie wychowującemu dziecko jeżeli nie jest realizowany obowiązek alimentacyjny na rzecz dziecka od drugiego z rodziców ponieważ:
a) Drugie z rodziców nie żyje
b) Ojciec dziecka jest nieznany
c) Powództwo o alimenty zostało oddalone
Dodatek ten przysługuje również osobie uczącej się jeżeli jej rodzice nie żyją
4. Z tytułu wychowywania dziecka w rodzinie wielodzietnej
5. Z tytułu rehabilitacji i kształcenia dziecka niepełnosprawnego
6. Z tytułu rozpoczęcia roku szkolnego
7. Z tytułu podjęcia przez dziecko nauki w szkole poza miejscem zamieszkania

Świadczenia opiekuńcze ; należą do nich:
1. Zasiłek pielęgnacyjny ma na celu częściowe pokrycie wydatków wynikających z konieczności zapewnienia opieki i pomocy innej osoby w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji. Przysługuje niepełnosprawnemu dziecku osobie niepełnosprawnej o znacznym stopniu niepełnosprawności oraz osobie która ukończyła 75 lat. Jest wypłacany miesięcznie i nie przysługuje osobie umieszczonej w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie.
2. Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje matce lub ojcu opiekunowi faktycznemu albo innej osobie którą obciąża obowiązek alimentacyjny jeżeli nie podejmą albo zrezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania osobistej opieki nad osobą niepełnosprawną w stosunku do której zachodzi konieczność stałej lub długotrwałej opieki i pomocy w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczność stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia rehabilitacji i edukacji albo nad osobą która ma niepełnosprawność w stopniu znacznym.
Świadczenie pielęgnacyjne jest wypłacane comiesięczne i nie przysługuje jeżeli sprawujący opiekę ma prawo do emerytury lub renty albo innego świadczenia z ubezpieczenia społecznego oraz jeżeli wymagający opieki pozostaje w związku małżeńskim lub został umieszczony w rodzinie zastępczej albo jeżeli osoba w rodzinie ma ustalone prawo do wcześniejszej emerytury na to dziecko albo prawo do dodatku rodzinnego albo do świadczenia pielęgnacyjnego na to lub na inne dziecko w rodzinie.

Jednorazowa zapomoga z tytułu urodzenia się dziecka; przysługuje w związku z urodzeniem żywego dziecka matce lub ojcu albo opiekunowi i niezależnie od dochodów pod warunkiem złożenia wniosku w ciągu 12 miesięcy od dnia narodzin dziecka oraz pozostawania pod opieka medyczną od 10 tygodnia ciąży do dnia porodu.

Zapomoga przyznawana przez gminę; może być przyznawana na mocy uchwały rady gminy dla mieszkańców tej gminy z tytułu urodzenia ich dziecka.

Niepełnosprawność ; jest to trwała lub okresowa niezdolność do wypełniania ról społecznych z powodu stałego lub długotrwałego naruszenia sprawności organizmu w szczególności powodująca niezdolność do pracy. Definicja ta jest zawarta w ustawie z 27 sierpnia 1997 roku o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Osoby niepełnosprawne obejmują :
1. Legitymujące się orzeczeniem o zaliczeniu do jednego z trzech stopni niepełnosprawności (powyżej 16 roku życia)
Wyróżniamy trzy stopnie niepełnosprawności znaczny umiarkowany i lekki . w każdym z tych stopni występuje naruszona sprawność organizmu.
Stopień znaczny; osoba jest niezdolna do pracy albo zdolna do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej i wymaga w celu pełnienia ról s


  PRZEJDŹ NA FORUM