Materiały

terapie w wielkim skrócie Terapia rodzinna- działalność oferującą specyficzne sposoby interweniowania w całą rodzinę, aby dokonać w niej pozytywnych zmian. Celem jest pomoc członkom rodziny w rozwiązaniu problemów, utrudniających zadawalające funkcjonowanie: ich - jako jednostek i rodziny - jako całości. Możemy wyróżnić: 1) psychoanalityczną terapię rodzin - pojęciem kluczowym jest tu rola. Dla utrzymania tożsamości jednostki niezbędne jest zachowanie tożsamości rodziny jako grupy. Poczucie tożsamości warunkowane jest pewną stałością zachowań członków rodziny, która uwzględnia zmiany rozwojowe i wewnętrzne; symptomy jednostki pochodzą z nieświadomych, wewnętrznych konfliktów osoby; jej celem jest ustanowienie równowagi pomiędzy zbyt sztywnymi lub zbyt płynnymi granicami wypełniania ról; nakierowana jest na budowanie pozytywnego obrazu „Ja”, redukcję lęku i rozwiązanie patologicznego konfliktu; 2) terapię rodziny bazującą na doświadczeniu - nastawiona jest na pracę z jedną osobą. Zakłada rozluźnienie sztywnych wzorów rodzinnych, które utrudniają wszystkim członkom rodziny bycie wrażliwymi osobami. Zajmuje się tym, w jaki sposób dysfunkcjonalne rodziny mogą przyczynić się do blokowania rozwoju potencjalnych możliwości jej członków i pomaganiem tym osobom w procesie rozwoju 3) terapię behawioralną - zaburzenie jest tu lokalizowane na poziomie zachowań jednostek. Człowiek traktowany jest jako istota reagująca na bodźce o charakterze społecznym, ale także będące źródłem bodźców dla drugiego człowieka; ; pacjent traktowany jest jako jednostka reagująca na bodźce, oraz wysyłająca niewerbalne informacje do innych osób. Stosowana najczęściej w terapii par; partnerzy traktowani są jako dwie osoby dostarczające sobie wzajemnie nagród i kar; 4) komunikacyjną terapię rodziny - zwraca uwagę na znaczenie komunikacji, zwłaszcza na jej formalne aspekty; inspirowana teorią systemów, zwraca szczególną uwagę na znaczenie komunikacji międzyosobowej; rodzina traktowana jest w tym podejściu jako otwarty, homeostatyczny system; aby zrozumieć wydarzenia, które mają miejsce w rodzinie, należy przeanalizować efekty komunikacji między jej członkami; głównym celem terapii jest zmiana wzorców komunikacji; 5) strukturalną terapię rodziny - charakteryzuje się akceptującą i rozumiejącą postawą terapeuty. Rodziny prezentują kolejne problemy, wchodzą w kryzysy i domagają się od psychoterapeuty szybkich rozwiązań. Terapeuta nie może dać się wciągnąć w konkretne treści tych problemów. Jego głównym zadaniem jest doprowadzenie do takiej zmiany struktury rodziny, aby była ona zdolna do samodzielnego radzenia sobie z problemami; celem terapii jest doprowadzenie do takiej zmiany wewnątrz rodziny, aby potrafiła ona samodzielnie przeciwstawiać się napotykanym problemom. System podzielony jest na rodzinne subsystemy, co służy wykonaniu określonych zadań; celem terapii jest zmiana doświadczeń i zachowań domowników. 6) strategiczną terapię rodziny - jej główną cechą jest to, że terapeuta decyduje o strategiach, zmierzających do rozwiązania problemu rodziny. Terapeuta strategiczny jest zainteresowany wyłącznie problemem, który zgłasza rodzina, a także dotychczasowymi sposobami jego rozwiązania; jest terapią krótkoterminową, skoncentrowaną na metodzie rozwiązania problemu; wykorzystuje do tego celu paradoks; problemy poszczególnych członków rodziny traktowane są jako zaburzenie całego systemu; objaw pacjenta nie jest najważniejszy – najistotniejsze jest to, jak rodzina z tym objawem egzystuje, podtrzymując go tym samym;

  PRZEJDŹ NA FORUM